ခ်စ္ျခင္းမွာလည္း တဏွာခ်စ္ႏွင့္ ေမတၱာခ်စ္ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စားရွိေလသည္။ ထိုတြင္ တဏွာခ်စ္ဆိုသည္မွာ သူ႔အတြက္ သူ႔အလိုဆႏၵျပည့္၀ေအာင္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္အေပၚသာကြက္၍ တဏွာရာဂစိတ္ျဖင့္ခ်စ္ေသာ ခ်စ္ျခင္းျဖစ္သည္။ လင္ခ်စ္ မယားခ်စ္ ေမာင္ခ်စ္ ႏွစ္မခ်စ္စသည္တို႔မွာလည္း မခြဲႏိုင္မခြာရက္ တြယ္တာမႈဖက္ေနေသာ ခ်စ္ျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တဏွာခ်စ္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ထိုတဏွာခ်စ္ကား ေလာဘတဏွာဦးေဆာင္မႈေၾကာင့္ ခ်စ္သူ အခ်စ္ခံရသူ ႏွစ္ဦးလံုး ပူပန္ဆင္းရဲရေလသည္။
ေမတၱာခ်စ္ဆိုသည္မွာ သတၱ၀ါမ်ားအေပၚ၌ ပ်ံ႕ႏွ႔ံ၍ခ်စ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ပညာဉာဏ္ေရွ႕သြားျပဳေသာ ခ်စ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုေမတၱာအခ်စ္ကား အေဒါသဦးေဆာင္မႈေၾကာင့္ ခ်စ္သူအခ်စ္ခံရသူ ႏွစ္ဦးလံုး စိတ္ခ်မ္းေျမ႕မႈအျပည့္အ၀ရရွိေပသည္။ ေမတၱာအခ်စ္ကား တြယ္တာမႈမရွိ၊ စြန္႔လြတ္ႏိုင္၏၊ မခြဲႏိုင္မခြါရက္ျဖစ္ေနေအာင္ခ်စ္ျခင္းသည္ ေမတၱာခ်စ္မျဖစ္ႏိုင္ဘဲ တဏွာခ်စ္သာျဖစ္ေတာ့သည္။ ေမတၱာပြားမ်ားရာ၌ ခ်စ္ျခင္းဟူသည္ ေမတၱာခ်စ္ကိုသာဆိုလို၍ လည္းေကာင္းကိုသာ ယူရမည္ျဖစ္သည္။ (၀ိသုဒၶိ၊ ဋီ၊ ၁၊ ၃၇၈)
No comments:
Post a Comment